Umów wizytę
Lekarze
prof. dr hab. n. med. Barbara Dąbrowska

prof. dr hab. n. med. Barbara Dąbrowska

Specjalizacja

Choroby wewnętrzne
Kardiologia

Informacje i kontakty

Studia

1955–1962 Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Warszawie

Przebieg pracy zawodowej

1990–1993 Prodziekan I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie

1963–1993 II Klinika Chorób Wewnętrznych AM w Warszawie (w późniejszych latach - Klinika Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Naczyń)

Dorobek naukowy

W ramach pracy naukowej prof. Barbara Dąbrowska była autorką lub współautorką około 100 prac opublikowanych w czasopismach kardiologicznych, w tym ok. 50 prac oryginalnych – nie licząc komentarzy z zakresu diagnostyki elektrokardiograficznej, publikowanych w „Kardiologii Polskiej” co miesiąc od 12 lat i comiesięcznych szkoleniowych prezentacji elektrokardiogramów w „Medycynie Praktycznej” (od 21 lat). W 1996 r., wraz z czwórką współautorów, otrzymała nagrodę I° Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego za cykl prac poświęconych zmienności rytmu serca u chorych z guzem chromochłonnym i z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, opublikowanych w czasopismach zagranicznych. Jest też autorką lub współautorką 10 podręczników kardiologicznych oraz Słownika Medycznego łacińsko-polskiego i polsko-łacińskiego (4 wydania). Z podręczników wymienimy: Elektrokardiografię Praktyczną (5 wydań do 1982 r.), Podręcznik Elektrokardiografii (6 wydań do 2005 r.) i Elektrokardiografię Holterowską (2 wydania, 1994 i 2004).

Od 1969 r. prof. Barbara Dąbrowska jest członkiem Rady Naukowej i redaktorem działu „Kardiologii Polskiej”, a od 1990 r. członkiem Rady Naukowej „Medycyny Praktycznej”. W ciągu ostatnich 15 lat prowadziła kilkadziesiąt kursów elektrokardiografii dla specjalizantów w dziedzinie chorób wewnętrznych, organizowanych przez dział szkoleń „Medycyny Praktycznej”.

Dorobek zawodowy

W latach 1955–1962 prof. Barbara Dąbrowska odbyła studia oraz staż przeddyplomowy na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej i w 1963 r. rozpoczęła pracę w II Klinice Chorób Wewnętrznych AM – początkowo jako stypendystka PAN w dziedzinie patofizjologii klinicznej, a od r. 1966 na etacie nauczyciela akademickiego. W tej samej klinice (o parokrotnie zmienianej nazwie; w latach 90. – na Klinikę Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Naczyń) uzyskała specjalizację z chorób wewnętrznych I i II°, stopień doktora nauk medycznych (1968 r.) i doktora habilitowanego (1978). Przewód habilitacyjny był podstawą przyznania w tym samym roku podspecjalizacji w dziedzinie kardiologii. Stanowisko docenta przyznano jej dopiero w marcu 1989 r. (ze względu na perturbacje związane z „Solidarnością” i stanem wojennym), a w 1990 r. otrzymała tytuł profesora nauk medycznych.

Od r. 1993 prof. Barbara Dąbrowska przebywa na emeryturze.

Zainteresowania zawodowe

Prof. Barbara Dąbrowska odczuwa satysfakcję, gdyż udało jej się zainteresować badaniami naukowymi w dziedzinie kardiologii co najmniej kilkunastu studentów, którzy nie tylko dobrze się sprawdzili jako lekarze, ale i pełnią obecnie różne ważne i odpowiedzialne funkcje, także organizacyjne.
W odniesieniu do własnych badań, udało jej się wyjaśnić pochodzenie paru nieprawidłowości klinicznych i elektrokardiograficznych, w tym ustalić obraz EKG w bloku wiązki przegrodowej lewej odnogi oraz określić patofizjologiczne podłoże zmienności rytmu serca, odrzucając popularne, ale nielogiczne i nieudokumentowane próby powiązania tego zjawiska z układem współczulnym.

Inne informacje

W trakcie pracy w AM w Warszawie, prof. Barbara Dąbrowska przez 9 lat pełniła funkcję opiekuna Studenckiego Koła Naukowego przy Klinice; prace wykonane w tym okresie przez studentów były wielokrotnie nagradzane na studenckich konferencjach krajowych i zagranicznych. W latach 1982–1985 była członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Medycznego (wybrało ją na tę funkcję uczelniane Kolegium Elektorów w trakcie stanu wojennego). W latach 1990–1993 pełniła funkcję prodziekana I Wydziału Lekarskiego.

Od czasu powstania „Solidarności” w AM prof. Dąbrowska brała czynny udział w pracy tej organizacji, zarówno na szczeblu Komisji Zakładowej w Szpitalu Klinicznym, jak i Komisji Międzyzakładowej AM. W latach 1980–1981 współredagowała Informator NSZZ Solidarność AM w Warszawie (40 numerów). W listopadzie 1981 została przewodniczącą NSZZ „Solidarność” w AM.

Podziękowania dla lekarza

Podziękuj lekarzowi i poleć go innym!

Jeżeli lekarz pomógł Ci wrócić do zdrowia, warto wpisać słowa podziękowania lub pozytywną opinię, aby polecić go w ten sposób innym pacjentom.

Formularz nie służy do kontaktu z lekarzem i rejestracji na wizyty.

Uwaga: po zaakceptowaniu przez moderatora, treść Twoich podziękowań będzie widoczna publicznie w profilu lekarza.

Zobacz także

Kamica nerkowa Kamica moczowa to obecność w układzie moczowym złogów (potocznie: kamieni moczowych) zbudowanych z substancji chemicznych, które zwykle znajdują się w moczu. Najczęściej występuje kamica nerkowa, gdy złogi stwierdza się w kielichach i miedniczce nerkowej. Typowym objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa, czyli nagły, niezwykle silny ból w okolicy lędźwiowej. Leczenie zachowawcze jest skuteczne w przypadku kolki nerkowej spowodowanej drobnym złogiem. W razie powikłań kamicy moczowej konieczna jest interwencja urologiczna
Osteomalacja Osteomalacja to metaboliczna choroba kości, która polega na niedostatecznym wysyceniu ich wapniem. Kości tracą swoją wytrzymałość i stają się podatne na wyginanie pod wpływem obciążenia. Najczęstszą przyczyną osteomalacji jest niedobór witaminy D.
Zespół usidlenia tętnicy podkolanowej Choroba rozwija się dosyć często u sportowców, zwłaszcza uprawiających biegi lub kolarstwo oraz u osób uprawiających jogging.
Nefropatia zaporowa Nefropatią zaporową nazywamy nieprawidłowości w budowie oraz czynności nerek, których przyczyną jest utrudnienie odpływu moczu na skutek częściowej lub całkowitej niedrożności dróg moczowych.
Zespół jelita drażliwego Zespół jelita drażliwego to choroba przewlekła, której głównymi objawami są ból brzucha i nieprawidłowy rytm wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemiennie). Choć zespół jelita drażliwego powoduje przykre objawy i może wpływać na funkcjonowanie, nie jest ciężką chorobą ani nie prowadzi do niekorzystnych skutków zdrowotnych. Bardzo ważnym elementem leczenia jest odpowiednia dieta.
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) to przewlekłe zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych i stawów kręgosłupa prowadzące do ich usztywnienia. Objawami ZZSK są ból, sztywność i postępujące ograniczenie ruchomości narządu ruchu. Mogą temu towarzyszyć objawy z innych narządów, m.in. zapalenie błony naczyniowej oka i zapalenie jelit.
Nadciśnienie tętnicze Nadciśnienie tętnicze to trwałe podniesienie ciśnienia tętniczego, którego wartość wynosi wówczas 140/90 mm Hg lub więcej. Nadciśnienie tętnicze zwykle przez wiele lat nie powoduje objawów i jeśli wartość ciśnienia tętniczego nie jest regularnie kontrolowana, zostaje wykryte w momencie pojawienia się powikłań dotyczących różnych narządów (np. serca, nerek, mózgu). Leczenie polega na modyfikacji stylu życia – odpowiedniej aktywności fizycznej i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała, a także przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie.
Glukozuria nerkowa Glukozuria nerkowa to obecność glukozy w moczu u osoby, u której stężenie glukozy we krwi nie jest zwiększone (nie choruje np. na cukrzycę). Glukozuria nerkowa może występować samoistnie i wtedy jest to łagodny stan, który nie wymaga leczenia ani nie pociąga za sobą niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych. Może też być jednak związana z innymi chorobami i wtedy leczenie i rokowanie jest zależne od chorób towarzyszących.
Ostra niewydolność oddechowa Ostra niewydolność oddechowa to stan, w którym nagle dochodzi to pogorszenia zaopatrzenia organizmu w tlen. Niekiedy dochodzi też do zwiększenia zawartości dwutlenku węgla we krwi. Ostra niewydolność oddechowa to stan zagrożenia życia.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza Niedokrwistość z niedoboru żelaza to niedokrwistość, w której wskutek zbyt małej ilości żelaza w organizmie doszło do upośledzenia syntezy hemu i powstawania czerwonych krwinek mniejszych niż prawidłowe i zawierających mniej hemoglobiny. Jest to najczęstsza postać niedokrwistości. Leczenie polega na stosowaniu preparatów żelaza oraz leczeniu ewentualnej przyczyny niedokrwistości.
Toczniowe zapalenie nerek Przyczyną toczniowego zapalenia nerek są przeciwciała skierowane przeciwko własnym tkankom, które wiążą się z innymi substancjami wskutek czego powstają kompleksy immunologiczne, które z kolei gromadzą się w kłębuszkach nerkowych, wywołując zapalenie nerek.
Grypowe zapalenie płuc Grypowe zapalenie płuc to zapalenie płuc, które jest wywołane przez wirus grypy typu A lub B.
Nieżyt nosa Nieżyt nosa to stan zapalny błony śluzowej nosa. Nieżyt nosa można podzielić na ostry prosty (infekcyjny) nieżyt nosa oraz nieżyty przewlekłe, wśród których możemy wyróżnić alergiczny nieżyt nosa oraz niealergiczny, idiopatyczny nieżyt nosa (czasem nazywany naczynioruchowym).
Niewydolność serca Niewydolność serca zwykle ma charakter postępujący i w sposób nieunikniony prowadzi do pogarszania się czynności mięśnia sercowego.
Kryptogenne organizujące się zapalenie płuc Kryptogenne organizujące się zapalenie płuc nie jest wywołane przez bakterie, wirusy ani grzyby, jak typowe zapalenia płuc.
Nakłucie worka osierdziowego Wraz z gromadzeniem się płynu w jamie osierdzia dochodzi do wzrostu ciśnienia w worku osierdziowym, co upośledza napełnianie jam serca i (w skrajnych przypadkach) może doprowadzić do tak zwanej tamponady serca.
Nietolerancja laktozy - dieta, zawartość laktozy w produktach mlecznych Z artykułu dowiesz się jaka ilość laktozy spożyta jednorazowo nie powoduje objawów nietolerancji laktozy u osób dorosłych. Ponadto w tekście znajdują się także wskazówki jakimi produktami, o podobnych wartościach odżywczych, należy czasowo zastąpić produkty mleczne
Idiopatyczne włóknienie płuc Idiopatyczne włóknienie płuc jest szczególną postacią przewlekłego, postępującego śródmiąższowego zapalenia ograniczonego do płuc, o nieznanej przyczynie, występującego szczególnie u osób w starszym wieku. Głównymi objawami są duszność i suchy kaszel stopniowo nasilają się przez wiele miesięcy, a niekiedy i lat. Jest poważną chorobą, postępującą, która prowadzi do niewydolności oddechowej.
Zespół ucisku lewej żyły nerkowej przez aortę i tętnicę krezkową górną Zespół ucisku lewej żyły nerkowej przez aortę i tętnicę krezkową górną występuje rzadko. Objawia się bólem brzucha, bólem pleców w okolicy lędźwiowej, bólem podbrzusza, nudnościami i wymiotami.
Zespół preekscytacji Zespół preekscytacji jest wrodzoną nieprawidłowością układu przewodzącego serca odpowiedzialnego za jego czynność elektryczną.

Wyszukaj lekarza